داروهای ضد تشنج

آنسفالیت مغز (Encephalitis) یا التهاب بافت مغز یک عفونت نادر و جدی با علل احتمالی متعدد است. این بیماری ممکن است فقط علائم و نشانه‌های خفیف آنفولانزا مانند تب یا سردرد را ایجاد کند یا اصلا علائمی نداشته باشد. هم‌چنین ممکن است علائم شدیدی از جمله گیجی، تشنج، مشکلات حرکتی، بینایی و شنوایی و حتی کما ایجاد کند. ویروس‌ها علت بروز حدود ۷۰ درصد از موارد آنسفالیت مغزی هستند. در واقع التهاب در مغز به‌دلیل تلاش بدن برای مبارزه با ویروس رخ می‌دهد. در موارد نادر، باکتری‌ها، قارچ‌ها و کرم‌های انگلی می‌توانند باعث ابتلا به آن شوند. کودکان خردسال (سن یک سال و کمتر) و افراد مسن (۶۵ سال و بالاتر) حساس‌ترین رنج سنی ابتلا به این بیماری هستند. در برخی موارد، آنسفالیت می‌تواند تهدیدکننده زندگی باشد. تشخیص و درمان به‌موقع آن تحت نظر دکتر آنسفالیت بسیار مهم است، زیرا پیش‌بینی چگونگی تأثیر آنسفالیت بر هر فرد دشوار است.

اصطلاح پزشکی که برای آنوریسمی که داخل مغز ایجاد می‌شود، آنوریسم داخل جمجمه یا مغزی(Cerebral aneurysm) است. بیشتر آنوریسم‌های مغزی تنها در صورت ترکیدن (پارگی) علائم قابل‌توجهی ایجاد می‌کنند. انوریسم مغزی منجر به یک بیماری بسیار جدی می‌شود که به‌عنوان خونریزی زیر عنکبوتیه شناخته می‌شود، تا جایی که خونریزی ناشی از پارگی آنوریسم می‌تواند باعث آسیب و علائم مغزی گسترده شود. آنوریسم مغزی زمانی اتفاق می‌افتد که یک برآمدگی در رگ خونی مغز ایجاد شود و این رگ خونی پر از خون شود. آنوریسم اغلب هیچ علامتی ایجاد نمی‌کند مگر اینکه باز شود یا خون نشت کند. پارگی آنوریسم باعث سردرد شدید می‌شود و می‌تواند منجر به سکته مغزی کشنده شود. آنوریسم‌ها معمولا در قاعده مغز درست در داخل جمجمه، در ناحیه‌ای به نام فضای زیر عنکبوتیه یافت می‌شوند. اندازه آنوریسم‌ها از کوچک (حدود ۸/۱ اینچ) تا تقریبا یک اینچ متغیر است. آنوریسم‌های بزرگ‌تر از یک اینچ را آنوریسم غول‌پیکر می‌گویند، این آنوریسم‌ها خطر بالایی دارند و درمان آن دشوار است. مکانیسم دقیق ایجاد، رشد و پارگی آنوریسم‌های مغزی ناشناخته است. آنوریسم مغزی در هر فردی و هر سنی ممکن است رخ دهد. بیشتر در بزرگسالان بین ۳۰ تا ۶۰ سال دیده می‌شود و در زنان شایع‌تر از مردان هستند. افراد مبتلا به برخی اختلالات ارثی نیز در معرض خطر بیشتری قرار دارند.